تو را

نگاهِ من

نگاهِ تو

چه مشاعره ی عاشقانه ای است...

عزیزترینم؛

مدت هاست اینجا برایت ننوشته ام ولی امید دارم که بیایی و بخوانی...

حالا که سه سالی می گذرد از آن شب خواسگاری و نگاه های پر از شرم و چشمانی که نمیتوانستند خیره شوند به هم...

امروز آمده ام برایت بنویسم که به اندازه لحظه لحظه این سه سال، عاشق ترت شده ام و تو را، ای همسفرترینم، دوستت دارم؛

دوستت دارم؛

دوستت دارم...

و تا نهایت و ابدیت و تا جایی که قلم ها جوهری دارند و دستان عاشقی هستند که آن قلم ها را بفشارند روی کاغذ ها و بترواد جمله جمله عاشقی هاشان روی کاغذ؛

من

تور

را 

دوست دارم...

تویی که کوچه کوچه ی مرا بلدی و تویی که آرامشِ آشوب هایم هستی و تویی که هرلحظه هرکحا که باشم احساس میکنم عاشق ترت میشوم را؛

دوست دارم ...